با رشد شهرها و ادامه رونق خرده‌فروشی آنلاین، تحویل به گیرنده نهایی و فرایند توزیع به یک چالش جدی تبدیل شده است. یکی از ایده‌های جدیدی که در این حوزه شکل گرفته «داک‌ترین» نام دارد. یک راهکار لجستیک هوشمند که به کمک یک وسیله نقلیه سبک و جمع‌وجور خودکار و برقی در مناطق شلوغ شهری صورت می‌گیرد.
به منظور کاهش انتشار کربن و آلودگی زیست‌محیطی و حرکت در جهت کمک به سلامت عمومی و بحران اقلیمی ، مفاهیم حمل و نقل جدیدی نیاز است. از آنجا که زیرساختهای ترافیکی به ویژه در مناطق شهری به محدودیت‌های فضایی خود رسیده، نه تنها بار ترافیکی و آلودگی هوا افزایش یافته بلکه به دلیل رشد چشمگیر تجارت الکترونیک و همچنین ترافیک تحویل درون شهری، کمبود فضای زیرساختی به شدت به چشم می‌خورد.
راهکارهای تحویل فعلی با استفاده از وسایل نقلیه معمولی نه تنها منجر به افزایش آلایندگی شده بلکه با رخ دادن اتفاقاتی نظیر پارک دوبل بر شدت ترافک درون‌شهری هم افزوده است. مساله‌ای که حتی با برقی کردن ناوگان تحویل هم به طور کامل حل نشده است. در عوض، روی مفاهیم حمل‌ونقل جدیدی تمرکز شده که علاوه بر انتشار کربن صفر، با زیرساختهای شهری موجود نیز بیشتر سازگار باشند.
اخیرا یک مفهوم جابجایی جدید برای تحویل به گیرنده نهایی در محیطهای شلوغ و پرتردد مطرح شده که در مقایسه با دیگر مفاهیم اتوماتیک ارائه‌شده تا به امروز مزایای قابل توجهی دارد.
این ابتکار شامل وسایل نقلیه الکتریکی سبکی هستند که می‌توانند با به صورت مستقل یا به صورت متصل به یک وسیله نقلیه پیشران نظیر (دوچرخه یا موتور برقی) جابجا شوند. این ایده در مقایسه با وسایل نقلیه تحویل رایج مثل وانت یا خودروهای سنگین به دلیل اندازه جمع و جور و میزان بار بالا از مزایای ویژه‌ای برخوردار است.
تحلیل پتانسیل‌ها
با بررسی دقیق مشخصات، این مفهوم جدید را می‌توان از دو دیدگاه مورد تحلیل قرار داد: تحلیل پتانسیل‌های حمل ونقل در مقایسه با حامل‌های امروز و مصاحبه و بررسی نتایج عملی در مورد میزان پذیرش عمومی این مفهوم از نگاه مشتریان. با این حال تحلیل‌ها نشان می‌دهد که این ابتکار هم از نظر پذیرش عمومی و هم به طور عمومی برای تحویل بسته نظرات مثبتی داشته است.
داک‌ترین وسایل سبک الکتریکی خودکار هستند که انعطاف‌پذیری خوبی را برای تحویل به گیرنده نهایی ارائه می‌دهد. تحلیل اولیه از منظر برنامه‌ریزی حمل و نقل وعلوم اجتماعی نشان می‌دهد که این ایده پتانسیل بالایی برای موفقیت در محیطهای پرتردد و شلوغ شهری دارد. داک‌ترین به دلیل میزان بار و در عین حال سرعت و محدوده تردد خود در مقایسه با وسایل سنتی تحویل نظیر وانت و کامیون بسیار مفیدتر هستند.
اگر دقیق‌تر به مساله بپردازیم، تحلیل پتانسیل ترافیکی به بررسی سرعت، میزان بار و محدوده خدمت‌رسانی داک‌ترین پرداخته است. حداکثر سرعت این وسیله نقلیه 25 کیلومتر بر ساعت است که آنرا غیررقابتی نمی‌کند. با این حال به نظر می‌رسد این سرعت به خصوص در بخش‌های پرترافیک شهری مناسب است. در خصوص بار و انعطاف‌پذیری بار، وزن و حجم نیز این وسیله نقلیه می‌تواند حجم‌های مختلفی را حمل کند. دوچرخه‌ها می‌توانند در این سیستم حجم بیشتری از مرسوله را در مقایسه با روش سنتی حمل با دوچرخه جابجا کنند. بررسی‌ها نشان می‌دهد یک مجموعه با سه داک می‌تواند حجمی معادل یک ون را جابجا کند. در مقایسه با وسایل نقلیه خودران سبک هم حجم و سرعت بیشتر بوده و هم با توجه به اندازه باریک و منعطف، داک‌ترین‌ها به فضای کمتری نیاز داشته و از نظر پارک و دیگر محدودیت‌های ترافیکی هم نسبت به وسایل حمل سنتی مزیت بیشتر ی دارند.
موانع پیش‌رو
البته در این بررسی‌ها، برخی محدودیت‌ها و موانع هم برای استفاده از این تکنولوژی شناسایی شد. مهمترین مانع برای پذیرش، اثرات این فناوری روی ایمنی و ترافیک جاده‌ای بود. همچنین استفاده از باتری و نگرانیها در مورد پایداری چرخه عمر و جنبه‌های اجتماعی تولید و تخریب این باتری‌ها یکی دیگر از موانعی است که باید نسبت به آن تدابیری اندیشید. البته این دغدغه برای تمامی وسایل نقلیه الکتریکی وجود دارد.
با وجود این تحقیقات آینده و شبیه‌سازی‌های میکروسکوپیک برای ارزیابی اثرات داک‌ترین روی ترافیک و بازدهی و پایداری تحویل و همچنین میزات پذیرش عمومی نیاز است. با وجود این نگرانی‌هایی از قبیل امنیت ترافیک و پایداری باتری‌های این خودروهای برقی نیز وجود دارد. اینکه تا چه حد این راهکارهای سبز بتواند همزمان با کاهش آلایندگی مشکلات تحویل کسب‌وکارها حل کرده و در عین حال مشتریان را هم راضی نگاه دارد، موضوعی است که احتمالا به مطالعات بیشتری نیاز دارد.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.